هرکه شد در روضه‌ها گریان و مضطر بیشتر
می‌شود آسوده دل فردای محشر بیشتر
رزق اشکم با گناهان زیادم کم شده
توبه کردم تا شود رزق محرم بیشتر
می‌خرد درهم تمام نوکرانش را حسین
می‌شود اما مقرب دیده‌‌ی تر بیشتر
هرکسی بار گناهانش سبک‌تر می‌شود
می‌کشد در آسمان کربلا پر بیشتر
من به جز روضه ندارم سر پناه دیگری
گر جوابی هم نگیرم می‌زنم در بیشتر
روی در خونه سر انگشت مرا می‌بینی
خانه‌ات را کسی اندازه‌ی من در نزده
چاره‌ی کارم فقط رفتن به سوی کربلاست
هر چه ماندم دور از او دل شد مکدر بیشتر
در تمام لحظه‌های زندگی محتاجم و
می‌شوم محتاج او دَم‌های آخر بیشتر
می‌وزد با یا حسین روضه خوان بوی سیب
با بُنَیَه می‌شود روضه معطر بیشتر
