هر کجا گرد و غباری بود بین کارزار

هر کجا گرد و غباری بود بین کارزار
یک نفر کَرّار بود و دیگری اهل فرار

در اُحد هر کس به کار اصلی‌اش سرگرم بود
مرد میدان بین میدان بود و بُز در کوهسار

این جوان شمشیر می‌زد آن مَلک کِل می‌کشید
لافتی الّا علی لا سیف الّا ذوالفقار

مدحِ حیدر دشمنش را هم مُقِر می‌آورد
کافران ناچار می‌گویند از پروردگار

دیگران دنبال دنیا و ما به دنبالِ علی
نانِ خشکِ مرتضی را می‌خورم با افتخار

(یا علی مولا)