مادر چه مادری خود قرآن ماست او دریای چهار لولوء و مرجان ماست او مادر چه مادریست، لب از که لب وا کند اول دعا به خانهی همسایهها کند مادر چه مادری، که روح نسیم شد دختر کریم و پسر او هم کریم شد مادر چه مادری که حیا از غبار اوست حتی حجاب زینب هم یادگار اوست مادر چه مادریست پر از آه کربلا دامان اوست مدرسهی شاه کربلا