قمر ای عشق، قمر ای جان

قمر ای عشق، قمر ای جان
قمر ای نور، یلِ میدان
بچه‌شیرِ شاه مردان 
یا اباالفضل، سنَه قربان 

من غلام قمرم، غیر قمر هیچ مگو 
جز اباالفضلِ علمدار دگر، هیچ مگو

تو ذخرُ الحسینی، جانِ زینبِینی 
عشقِ عالمِینی، یا اباالفضل ابنِ علی
بَه‌ بَه بَه چه نامی، آخرِ مرامی
همه جا باهامی، یا اباالفضل ابنِ علی

مستِ نیم‌نگاتم، برگه‌ی براتم
سقّای دشت کربلا، اباالفضل
 
یا اباالفضل یا سیّدی...

چه شرابی، چه صبویی 
چه گلاب و عطر و بویی
همه مَست‌اند، ماه‌رویی
همه میگن، چه عمویی

مستِ عباسم از گفته ی خود دلشادم
چه کنم چیز دگر، یاد نداد استادم

محشرِ رقیه، دلبرِ رقیه، یاورِ رقیه
یا اباالفضل ابنِ علی 
هستیِ سه‌ساله، به‌خدا محاله، ندی بهم حواله
یا ابالفضل ابنِ علی

راهیِ کربلام کن 
این شبا صدام کن
یه نگا به ما کن

یا اباالفضل یا سیّدی...