قمر ای عشق قمر ای جان

قَمَر اِی عشق،یا اَبَاالفَضل
قَمَر اِی عشق، قَمَر اِی جان
قَمَر اِی نور، یَلِ مِیدان 

بَچه شیرِ، شاهِ مَردان 
یا اَبَاالفَضل، سَنَ قُربان 

من غلامِ قَمَرَم، غیر قَمَر هیچ مَگو 
جُز ابَاالفَضلِ علمدار دِگَر، هیچ مَگو

تو اُذُختُ الحُسِینی، جانِ زِینَبِینی
عشقِ عالَمِینی، یا اَبَالفَضل اِبنِ عَلی

بَه بَه چه نامی، آخرِ مَرامی
همه جا باهامی، یا اَبَالفَضل اِبنِ عَلی

مَستِ نیم نِگاتَم، برگه‌ی بَراتَم
صقای دشتِ کَربَلا، اَبَالفَضل
یا اَبَالفَضل یا سَیِدی...

چه شرابی، یا اَبَالفَضل...
چه صبویی،چه گلابُ، عِطر و بویی

همه مَستَند، ماه رویی
همه میگَند، چه عَمویی

مَستِ عَباسَم از، گفته ی خود، دِلشادَم
چه کُنَم چیز دِگَر، یاد نداد، اُستادَم

محشر رُقَیه، دلبر رُقَیه، یاور رُقَیه
یا اَبَاالفَضل اِبنِ عَلی

هستیِ سه ساله،به خدا مَحاله، ندی بِم حواله
یا اَبَالفَضل اِبن عَلی

راهیِ کَربَلام کُن، این شَبا صِدام کُن، یه نگا به ما کُن