غم حسین و غم حسین و غم حسین و غم حسین
دَم حسین و باز دَم حسین و دَم به دَم حسین
همه‌ی دار و ندارَم سایه‌ی سَرَم حسین
(ممنونم باز اجازه دادی بیام بگم حسین)۲
ممنونم باز اجازه دادی سیاه به تَن کنم
دستم و وقفِ به سینه و به سَر زدن کنم
همه‌ی شهر و واسه عزات سینه‌زن کنم
(قربون کتیبه‌هایِ شعرِ مُحتشم حسین)۲
من فقط به تو همه حرفام و بی‌هَراس می‌گم
چون فقط دلِ تو با غمِ من آشناس می‌گم
خیلی دوستت دارم آقا، خیلی، اینو راست می‌گم
(به تو که نمی‌تونم دیگه دروغ بگم حسین)۲
عُمر من با شاید و ای کاش و احتمال گذشت
عمر نوکرایِ دل شکسته با خیال گذشت
آقا از کربلایِ آخرِ من سه سال گذشت
(یعنی می‌شه اربعین منم بیام حرم حسین؟)۲
با غمِت خوشَم، نیازی هم به شادی ندارم
نیازی به جُز همین اشکی که دادی ندارم
واسه نوکریِ تو، وقتِ زیادی ندارم
(مگه من چندتا مُحَرَّم دیگه زنده‌ام حسین؟)۲
مُسلِمِت خیلی برای بچِّه‌هات دِل‌واپَسه
بغضِ تو توی نگاهِ کوفیا مشخصه
کاش که نامه‌ای که دادم به تو اصلاً نرسه
کاشکی اصلاً دستِ مُسلِمِت می‌شد قَلَم حسین
میوه‌ای روی درخت کوفه تاب نمی‌خوره
اینجا واسه بچِّه‌هات بدردِ خواب نمی‌خوره
اینا آبِت نمی‌دن، من چِشَم آب نمی‌خوره
(جونِ زینب اینجا خیمه‌ات و نکن عَلَم حسین)۲
اینجا گریه‌هات اسیرِ طعنه و خنده می‌شه
خواهرت هزار دفعه می‌میره و زنده می‌شه
پیشِ مادرِت، پسر عموت شرمنده می‌شه
اگه یک مو بشه از سرِ رُقَیِّه کم حسین
تو پَریشونِ منی، منم پریشونِ تواَم
تو هَراسونِ منی، منم هراسونِ تواَم
دندونم شکسته، فکر لب و دندونِ تواَم
(با لبایِ پاره هم صدات می‌زنم حسین)۲
لبِ من پاره شده، لبِ تو هم پاره می‌شه
گوشِ دردونه‌های حَرَم بی گوش‌واره می‌شه
تقصیرِ منه اگه خواهرت آواره می‌شه
الهی قربونِ آوارگی‌هات بشم حسین
(اباعبدالله، یا حسین ثارالله)۲
