شب ویرونه، شب پُر درده
همه‌جا تاریک، همه‌جا سرده
شمر با خنده میگه بابات ولت کرده
اگه گریه کنی میگم زجر برگرده
تو قلب اینا بذر کینه کاشتن
یه جای سالم حتی روی تن من نذاشتن
دروغ میگن به مردم
(میگن خودش خورده زمین قصد زدن نداشتن) ۲
(زخمام بازِ بازه) ۲
حرفی که دارم میزنم پیشت مثل رازه
مثل مادربزگم
با هر نفس می‌ریزه از زخمام خون تازه
(یکی نیست بهش بگه
جلو بچه حرف بد نمیزنن) ۲
(انصافتون کجاست
بچه رو که با لگد نمیزنن) ۲
لباسم پاره‌ست، کو گُل موهام
منو اینجوری، ندیده بابام
توی دست‌های کیه الان النگوهام
بد میشه بیاد ببینه سوخته ابروهام
شده رقیه از زمونه خسته
چطور بغل بگیرمش با ناخن شکسته
روزهام شبیه شب‌هاست
بس که منو کتک زدن ورم چشامو بسته
(سنان دلش مریضه
دختر مرتضی علی کجا مثل کنیزه) ۲
یه کاری کرد تو انظار
که اشک خواهرم مثل ابر بهار بریزه
(بدتر از شمر و سنان، خنده‌های تاجر یهودیه) ۲
عمه دائماً میگه (این جسارتاشون از حسودیه) ۲
اومدی بابا، پیش من با سر
صورتت داره، رد خاکستر
تا حالا ندیده بودمت بی‌انگشتر
من هنوز رفتنتو نمی‌کنم باور
یکی دو تا و چند تا زخم نداری
یزید با چی رو صورتت گذاشته یادگاری
سوال هر شبم بود
شبا سرت رو جای پای من کجا میذاری
شبیه موی سوخت
یه دنیا حرف داره برای رقیه موی سوخته
تموم غصه‌م اینه
انگشترت رو ساربون (الان به کی فروخته) ۲
اَبَتاه مَنِّ الّذی اَیتَمَنی
کی تو بچگی تو رو ازم گرفت
اَبَتاه مَنِّ الّذی اَیتَمَنی
(رفتی و زندگیمونو غم گرفت) ۲
حالا اومدی
حالا که دیگه رقیه افتاده از پا اومدی
(عمو عباس و نیاوردی چرا تنها اومدی) ۲
لباسم پاره، لباست پاره
الان گوشواره‌م کدوم بازاره
اگه دستامو گرفتم رو لب
دیگه دندونی نمونده واسم
ندیده حتی عمو عباسم
بین ما دو تا بمونه لطفاً
سر زده اومدی و از ذوقم
کاشکی گوشواره‌ای بود مینداختم
راستش اولش تو رو نشناختم
بین ما دو تا بمونه لطفا
لباست پاره، لباسم پاره
الان گوشواره‌م کدوم بازاره
لبات پر خونه، لبام پر خونه
روی مشت زجر جای دندونه
