شادیِ لب‌های اباالفضل خنده‌ی رقیه‌س
هر کی شده نوکرِ ارباب بنده‌ی رقیه‌س
دخترِ شاهِ وفا و تَهِ وفاست رقیه
گره به کارِت اگر هست، گره‌گشا‌ست رقیه
چراغ راهِ رقیه، سرپناهِ رقیه
مثل عباس یه‌تنه خودش سپاهِ رقیه
زندگیمو عوض کرد یک نگاهِ رقیه
حرم ساقی می‌رم میگم به جاهِ رقیه
رقیه، رقیه ...
تخته خیالم که مسیرم راهِ بندگیه
عبدِ رقیه‌‌م که خودش یک سبک زندگیه
سه‌ساله هست و مرامش چه مادرانه رقیه
سپرده‌ام سرِ خود را به آسِتانه رقیه
گوهر نابه رقیه، مرحبا به رقیه
خیلی مدیونِ قیامِ کربلا به رقیه
خدا ما رو می‌بخشه از حسابه رقیه
سلطنت می‌کنه از کنج خرابه رقیه
رقیه، رقیه ...
