زندگی تلخه اما روضه‌هات شیرینه

حسین جانم
حسین جانم، حسین جانم، حسین جانم

زندگی تلخِ روضه‌هات امّا چه شیرینِ
زندگی با تو رنگ آرامش رو می‌بینه

زندگی سختِ تو نباشی حالمون زارِ
زندگی بی تو آسمونش هم نمی‌باره

زندگی بی کربلا دنیای بی رنگِه
خوب میدونی نوکرت واست چه دل‌تنگِه

بهترین روزای عمرم تو حرم بوده
زندگی اصلا بدون کربلا ننگِه

ای دلیل زندگی خیلی دوست دارم
ای حسین جانم تنها تویی کس  و کارم

ای حسین جانم تویی تنها کس و کارم

دست من تنگِ باز کساد رزق بازارم
تا تو اربابی مطمئنم کم نمیارم

زندگیم لنگِ از زمونه گرچه دلگیرم
امّا هرجوری باشه باز روضه‌ات رو می‌گیرم

عمریه از سفره‌ی روضه‌ات نمک خوردم
تو محرّم روزی یک سالمو بردم

تا نمک‌گیر سر خوان خودت باشم
بچّه‌هامم با خودم تو روضه آوردم

تا قیامت هم بهت خیلی بدهکارم
ای حسین جانم تویی تنها کس و کارم

ای حسین جانم تویی تنها کس و کارم

فرصتا میرن مثل ابری که داره میره
می‌مونه حسرت امّا وقتی که دیگه دیرِ

ما همه میریم ما اسیر حکم تقدیریم
ما همه میریم دیر و زود آخر که می‌میریم

قبل مردن کاش ببینم این محرّم رو
بشنوم از روضه خون متن مقرّن رو

کشتنت آبت ندادن ای غریب آقا
زینب با گریه می‌گیره همین دم رو

دنیای بی حسین معنایی نداره
دنیامون سر که دست نیره دار