رحمت به مادرم که مرا مجلس تو برد

رحمت به مادرم، که مرا مجلس تو برد
این شوق نوکری اثر شیر مادر است

(حسین، حسین، حسین ...)

یادم نمی‌رود که همه عزتم تویی
من پای سفره‌ی تو شدم محترم

(حسین، حسین، حسین ...)

بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری
من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم

(حسین، حسین، حسین ...)

رحمت بر آن کسی، که به من یاد داد و گفت
وا کن دو لب به‌نام جنون‌ و بگو حسین

(حسین، حسین، حسین ...)