به عشق اون خدایی که دنیا رو ساخته

به عشق اون خدایی که دنیا رو ساخته
همون که هیئت دیوونه‌ها رو ساخته

اون که برای بی بهونه گریه کردن
یه سرزمین به نام کربلا رو ساخته

اگه یه روز نبودم از دنیای روضه رفته بودم
من زیر خاک بودم و از شبای روضه رفته بودم

توو روضه‌ها یادم باشید، توو کربلا یادم باشید
هر شبی که رفتید روضه تو رو خدا یادم باشید

قرار نبود این همه دور بمونیم از هم قرار نبود دنیام و غیر تو بگیره
نمی‌دونم چه سرّیه توو بی‌قراری همیشه اونی که می‌خوای بمونه می‌ره

یه وقتایی از سرشب توو روضه موندم گریه کردم
توو روضه‌ی تو سرم و واست شکوندم گریه کردم
شعر سر بریده‌ات و هر جایی خوندن گریه کردم

هنوز هوات بارون داره، کرب و بلات بارون داره
هنوز چشای غمگین دخترکات بارون داره

(حسین جان، حسین جان، حسین حان، حسین جان، حسین جان)۲

اگه دیدید وقت مردن پا‌هام و جمع کردم بدونید آقام اومده
اگه دیدید وقت تلقین شونه‌هام می‌لرزه بدونید آقام اومده

لطفی که کرده‌ای تو به من مادرم نکرد
ای مهربان‌تر از پدر و مادرم حسین