از خودم یاد گرفتم که فدای تو بشم
بچه‌هایِ من فدایِ بچه‌هایِ تو بشن
عَزمِ میدان کردن یاعلی گفتن
اینا حلال‌زاده‌ان به خودت رفتن
شکند اگر سبویی سَرِ خُم مِی سلامت
به جوانایِ عقیله بده رُخصتِ شهادت
یا اباعبدالله یا اباعبدالله یااباعبدالله
یا اباعبدالله یا اباعبدالله یااباعبدالله
دوتا بچه شیر آورده ناجیِ کربوبلا
دوتا قربونی برایِ حاجیِ کربوبلا
حاصلِ یک عُمرِ من و عبدالله
فدایِ راهِ تو ابی‌عبدالله
شکند اگر سبویی سَرِ خُم مِی سلامت
کمِ زینب‌و ببخش تا نکشم ازت خجالت
یا اباعبدالله یااباعبدالله یااباعبدالله
یا اباعبدالله یااباعبدالله یااباعبدالله
حسین حسین حسین حسین
حسین حسین حسین حسین
فیض ببرن عُلمایِ زینبی
از مرحوم سیبویه شنیدم یه مطلبی
میرزایِ شیرازی رو منبرِ حوزه
امامه به زمین زد پایِ همین روضه
می‌مونه همیشه این روضه به یاد واویلا
دَخلت زینب علی ابن زیاد واویلا
خدایا خدایا برس به دادِ کعبة الرَزایا
شکسته شد دندانِ سنا یا واویلا
مُصِیبَهٍ مَا أَعظَمَهَا
کربوبلا کربوبلا کربوبلا
فیض ببره مرحومِ حق شناس
می‌دونم که شبِ جمعه‌ها کرب‌و‌بلاس
تو آخرِ چله وقتی تو بستر بود
تو عالمِ رویا آقا بهش فرمود
تویِ سختی‌ها توسل به علی اصغر کن
معجزه می‌کنه شیرخواره‌ی من باور کن
بمیرم از زندگی هنوز نبرده هضی
وایِ من از تشنگی و تلزی
مُصِیبَهٍ مَا أَعظَمَهَا
کربوبلا کربوبلا کربوبلا
فیض ببره سیدِ بَحرالعلوم
وقتی کربلا میره می‌شکنه بغضِ گلوم
دسته که راه افتاد شد وقتِ دیدارو
تویِ تویریج دید مهدیِ زهرارو
هروله کنان میگه اَنَ الغریب یا جّدا
صَلی الله علیکَ یا الشَّیبِ الخَضیبِ یا جّدا
بمیرم همه به سمتِ قتلگاه دویدند
امامُ زنده زنده سَر بریدند
به سمتِ گودال از خیمه دویدم من
شِمر جلوتر بود دیر رسیدم من
