آیینهدار زینب و زهرا رقیه مانند کوثر آیتُ العُظمی رقیه پشت سرش بی شک دعای پنجتن بود آدم اگر میگفت اول یا رقیه خورشید در منظومهی عشق حسینی صد سال نوری راه دارد تا رقیه جا داشت روی شانهی کعبه اباالفضل جا داشت روی شانهی سقّا رقیه پا بر مغیلان مینهد اما محال است روی سر موری گذارد پا رقیه این طفل بیآزار را آزار دادند زجر بدی را دید در دنیا رقیه مقتل که میخواندم شبی با خویش گفتم پیدا نمیشد کاش در صحرا رقیه حسین آه آه آه...