شکسته نافله را دشمنِ دین کشیده سجّاده
بسته دستانِ مرا وُ شده بهرِ کشتن آماده
می‌رساند جان به لبم
می‌کشد پشتِ مرکبم
پابرهنه دویده‌ام
من چنان عمّه زینبم
دستم شده بسته
دلم زِ غم خسته
قلبِ مرا دشمن
با طعنه بِشکسته
جگرم را شررِ زهرِ جفا و کینه بُگسسته
مثلِ بابا و علی مثلِ حسن شد جگرم پاره
مثلِ مادر شده‌ام مضطربم رفت از کفم چاره
یادِ زهرایِ اطهرم
یادِ آتش یادِ درَم
مثلِ حیدر اسیرم و ُ....
فکرِ ناموس و همسرم
صدایِ ناله‌یِ من
رِسد به گوشِ فلک
در خاطرم آید
روضه‌یِ غصبِ فدک
یادِ روزی که زدند به مادرم میانِ کوچه کتک
sehreashk@
