ای جان جهان جهان جان ادرکنی
قیوم زمین و آسمان ادرکنی
ای زنده کننده‌ی مسیحا الغوث
یا مهدی صاحب الزمان ادرکنی
(یا صاحب الزمان)
****
از گنهِ دم به دمم آتش طوفنده شدم
هم شدم از توبه خجل، هم ز تو شرمنده شدم
صاحب من خالق من داور من ياور من
حيف تو را داشتم و غير تو را بنده شدم
شعله‌اي از نار بُدم شاخه‌اي از خار بُدم
با نظر رحمت تو باغ گل از خنده شدم
قطره بُدم بحر شدم، ذره بُدم مِهر شدم
(بلكه درخشنده‌تر از، مِهر درخشنده شدم) ۲
وصل تو شد عزت من، هجر تو شد ذلت من
با تو سرافراز ولي، بي تو سرافكنده شدم
واي بر اين بندگي‌ام، مرگ بر اين زندگي‌ام
مرده‌ی يك عمرم و در خاک لحد زنده شدم
بار خدايا كرمي، از يم اخلاص نمی
كز شرر عُجب و ريا، آتش سوزنده شدم
سيل گنه برد مرا، بحر بلا خورد مرا
واي كه من غرق در اين بحر خروشنده شدم
****
ای که گرفتی به دوش، بار غم و بار عشق
باز بیا سر کنیم، قصه‌ی گلزار عشق
قصه شنیدم که دوش، تشنه لب گل فروش
برد گلی را بدوش، بر سر بازار عشق
طفل تب و تاب داشت، گل طلب آب داشت
کی خبر از خواب داشت، دیده‌ی بیدار عشق
گرچه ز جان سیر بود، تشنه لب شیر بود
منتظر تیر بود، یار وفادار عشق
****
گلویش را برید از گوش تا گوش
خوش الحان مرغ حق گردید خاموش
