درمون درد لاعلاجم حسین
تو اوج سختی احتیاجم حسین
محور آسمون، تاروپودی از عباته
حسرت جبرئیل، خادمی تو روضه‌هاته
حرمتو وقتی می‌بینم
غمای دلم میره از یاد
چه نعمتی بالاتر از این
که خدا شما رو به من داد
آقام آقام آقام حسینه...
اسمت حسین دلیل آرامشه
این گریه‌ها نشونه‌ی خواهشه
مرهم زخم تو،اشک چشم سینه‌زن‌هاست
اشک چشمای من، حاصل دعای زهراست
نمی‌کنم هرگز فراموش
پای علمت گریه کردم
هرجا برم آخر یه روزی
آقا پیش تو برمی‌گردم
آواز‌ه‌ت دنیا رو گرفت
ای دنیای بچگیام
پر کردی روز و شبمو
از فکرت بیرون نمیام
حسین تو قلبم داره ریشه
حسین که تکراری نمیشه
حسین اون عشق موندگاره
حسین کی تنهامون می‌ذاره
زمان مرگم بیا اباعبدالله
دوسِت دارم خیلی یااباعبدالله
ندارم حرفی بجز همین یک جمله
وَ صَلَّی اللهُ عَلَی اباعبدالله
