ای چشم‌هایت آفتاب صبح نخلستان، علی

ای چشم‌هایت آفتاب صبح نخلستان، علی
ای نخل‌هایت چشمه‌سار جود و الاحسان، علی

ای آیه‌ی لاتیأسو! ای معنی لاتقنطوا
نام تو برده با وضو، تفسیر البرهان؛ علی

چون رود جاری هر زمان، گل چیده از لفظت بیان
بین بیاناتت نهان، صدپله از ایمان؛ علی

از صبح خلقت تاکنون غرقند در مدحت، متون
در عجز وصفت، واصفون ماندند سرگردان؛ علی

ای نقل و نُقل بزم‌ها! حیران عزمت، عزم‌ها
بر گیرودار رزم‌ها، تیغت دهد پایان؛ علی

ای پایمالت ظالمان! از خوف تو گردن‌کشان
گفتند حیدر! الأمان! با دیده‌ی گریان، علی

چون بدر احزاب و احد، صفّین مقهور تو شد
درهم شکست از تیغ تو، آل ابوسفیان؛ علی

ای ایلیا! ای شنتیا! حیدر! علیِّ مرتضی
نام تو، یک‌یک انبیاء گفتند در ادیان؛ علی

دارالخلافه، دون تو؛ مستضعفین، ممنون تو
بوده است این قانون تو، یاری مظلومان؛ علی

از طوسی و شیخ شهید؛ از حلّی و شیخ مفید
و جرج جرداق فقید؛ از نهج تو حیران؛ علی

نام تو ای فخر رسل، مارا زده تا نصر، پل
از فتح الزّهرا، نبل؛ تا فتح خانطومان، علی

ای تکیه‌ی رزمندگان در تنگنای هر زمان
از رزم تو دارد نشان، رزم سلحشوران؛ علی

ماییم و اشک و بی‌دلی؛ سوزیم در هر محفلی
رفته عمو قاسم ولی هستیم بر پیمان؛ علی

چون من گدایی بی‌نشان، مشکل بود یاری چنان
امّا تورا تا پای جان می‌خواهم ای جانان! علی