اشکم بود نشانه‌ی عرض ارادتم
چون کودکان همیشه بود گریه، عادتم
هرشب دعا به مادر خود می‌کنم که او
با اشک دیده، شست به صبح ولادتم
خشکیده نخل طاعتم از گرمی گناه
ای اشک! همّتی که نسوزد عبادتم
از لحظه‌ی ولادت خود، اشک ریختم
باشد که این‌چنین گذرد تا شهادتم
اشکم بود سعادت دنیا و آخرت
یاربّ! مباد سلب شود این سعادتم
ای اشک دیده! قطع مشو تا مگر دمی
آید عزیز فاطمه بهر عیادتم
مولا! مرا به سابقه‌ام عفو کن که من
پیش از ولادتم به تو بوده ارادتم
در بین دوستان، عددی نیستم ولی
دادند از محبّت زهرا، سیادتم
من میثم محمّد و آل محمّدم
دادند آن‌چه خواستم از آن زیادتم
