اسم مقدّس تو رو با احتیاط می‌بَرم
زندگیمو میدم به جاش برات عروسک می‌خرم
اگه اسممو حتی یادم بره رقیه تو یادم که هست
درسته این آدم بَده، بَده ولی آدم که هست
از شاعرا بری بپرسی این رو می‌گن
تنها قافیه‌ی عشق فقط دمشقه
رقیه جان...
گنبد زیبای تو رو تشبیه ماه می‌کنم
از سرِ دلتنگی به ماه همش نگاه می‌کنم
دیگه این روزا عُمرا کوتاه شده، کی داره از فردا خبر؟
پس بطلب با رفیقام حَرمت پنجم صفر
بهترین زمان توبه روضه‌ی سه‌ساله‌ست
بخشیده می‌شه هر گناهی با رقیه
قطعا می‌شد شامل دعای پنج تن
آدم می‌گفت اگر اول یا رقیه
