گوشه حجره فتادم من غریبم

گوشۀ حجره فتادم، من غریبم
مهدیا برس به دادم، بی‌شکیبم

لحظه های آخرم بی آشنایم
من شهیدِ درد و رنج سامرایم

من غریبم 2
***

شعله ور با هر نفس گشته وجودم
زهر کینه زد شرر بر تار و پودم

کس نگشته با خبر از حال زارم
حال من پیدا ز لب‌های کبودم

قلب من شد پاره پاره، کوه دردم
مهدی من کن نظاره، روی زردم

میزنم من دست و پا غربت سرایم
من شهیدِ درد و رنج سامرایم

من غریبم 2
***

یادم آمد غصه های مادرم را
داغ کوچه بشکند بال و پرم را

زخم سینه میزند آتش به جانم
میخ در آتش زده پا تا سرم را

بین کوچه مادرم خورد، تازیانه
غنچه اش نشکفته پژمرد، بینِ خانه

خون جگر از خاطرات کوچه‌هایم
من شهیدِ درد و رنج سامرایم

من غریبم 2
***

یادِ آن صد پاره تن در کنج گودال
یادِ اشک عمه‌ام زینب فتادم

ته گودال دست و پا زد، پیشِ زینب
سینه اش بشکسته زیرِ، سم مرکب

***