یاسین شدی معظمه‌ی کربلای من

یاسین شدی معظمه‌ی کربلای من
گم شد ز دست و پا زدنت، دست و پای من

اکبرم یک کوچه باز شد که تو زهرا شوی
خیلی مدینه‌ای شده حال و هوای من

دیدی خودت چطور غرورم شکسته شد
دیدی که خنده شد به من و گریه‌های من

قطعه به قطعه چیدمت آرام پیش هم
سر هم شوی پَیمبر از هم جدای من