وا شد گره از ما به نگاهی به اباالفضل
هر بار که گفتیم الهی به اباالفضل
ما کوه گرفتیم به کاهی به اباالفضل
آقای همه ارمنیان! جان سَنه قوربان
ای مقصد حاجاتِ گران! جان سَنه قوربان
ما را بنویسید بدهکار‌تر از این
دیوانه و ویرانه و سرباز‌تر از این
ما را بنویسید گرفتار‌تر از این
ای مقصد حاجاتِ گران! جان سَنه قوربان
این کیست علیِ ابنِ علی معنیِ نامش؟
این کیست که خواندند همه ختم کلامش؟
این کیست که جبریل گرفته‌ست لگامش؟
ای جانِ همه خوش قد و بالایی‌ات آقا
بَر روی سرَم سایه‌ی آقایی‌ات آقا
خورشید‌ترین ماه شب کامل زینب
ای سایه‌ی تو روی سرِ مَحمل زینب
بازی مکن امّید همه با دل زینب
امید لب کودک تب‌دار نیامد
ای اهل حرَم میر و علَمدار نیامد
*****
عمری‌ام سیّد و سرور خواندی
چه شد این بار برادر خواندی!؟
گوئیا مادرم آمد به سرَت
ساخت با آمدنش مفتخرت
ای به خون خفته کنون در برِ من
داده پیغام به تو دخترِ من
گر نشد آب میسّر گردد
گو عمو خود به حرَم برگردد
*****
سقّای دشت کربلا اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
دستش شده از تَن جدا اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
ای ساقیِ لب‌تشنگان اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
ما را رسان به کربلا اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل
یا اباالفضل...
...
خیلی گِران تمام شد این آب‌خواستن
یک مَشک از قبیله‌ی ما یک عمو گرفت
