همان که لحظه‌ی اول به خانه راهم داد

همان که لحظه‌ی اوّل به خانه راهم داد
همان که حکم به بخشیدن گناهم داد

برای عهد شکسته، ملامتم ننمود
دوباره فرصت جبران اشتباهم داد

هم‌او که غیر خودش را نخواستم از او
کرَم نمود ولی رزق اشک و آهم داد

حسین بود که در اوج روز‌های بی کسیَم۲
به زیر پرچم سبز خودش پناهم داد

(صلّ الله عَلیک یا اباعبدالله)۲

یادم نمی‌روَد که همه عزّتم تویی
من پای روضه‌ی تو شدم محترم حسین

لطفی که کرده‌ای تو به من مادرم نکرد
ای مهربان‌تر از پدر و مادرم حسین

صل الله علیک یا اباعبدالله