من اَسیرِ نگاه تو هستم
دلم رو به عشق تو بستم
َدخیلِ ضریح تو دستم، ای آقا جان
تو امیدِ دِلای هوایی
کلیدِ اجابت مایی
شهیدِ به دشت بلایی، ای آقا جان
منم عَبدِ مبتلا
تویی شاه کربلا
بَراتِ حرم تو هست
تو دست امام رضا
حسین حسین حسین...
باز دلم شده وصلِ یه پرچم
صدا می‌زنم تو رو هر دَم
از عشق تو پُر شده عالَم، ای آقا جان
باز مُحرم و پرچم و ماتم
به سوز و به اشکِ دَمادَم
از عشق تو پُر شده عالَم، ای آقاجان
باز، سخن شده طرزِ نگاهم
وطن شده کوی تو شاهم
کفن شده رَختِ سیاهم، ای آقا جان
منم و بالِ رها
دلم و حالِ بکاء
وسیله ی نجات من
نخ نخِ شالِ عزا
حسین حسین حسین...
ماه اَسیرَ جمالِ ملیحت
کی می‌تونه باشه شبیهت
دخیله دلم به ضریحت، ساقی ساقی
شاه، حسین و تو هستی وزیرش
وزیری که نیاد نظیرش
جونم برا تو بپذیرش، ساقی ساقی
قمر روی زمین
پسرِ اُمُّ‌البنین
اَشبهُ النّاسی شما
به امیرالمؤمنین
یا سیدی عباس، یا سیدی عباس...
بَه چه ساقی و بَه چه سَبویی
چه موی و چه رویِ نکویی
رقیه داره چه عمویی، ساقی ساقی
تَه نداره کرامت و جودت
فدای قیام و قُعودت
حسینیه کُلِّ وجودت، ساقی ساقی
تویی ای خورشیدِ راه
برا زهرا قرصِ ماه
برا زینب جون پناه
برا ارباب تکیه‌گاه
یا سیدی عباس، یا سیدی عباس...
خواب، حرومه به چشمای اَعداء
تا وقتی علَم باشه پیدا
رو دوشِ بلند تو آقا، ساقی ساقی
آب به علقمه واله و مستت
علَم زده بوسه به دستت
می‌چرخه فلک روی شَستت، ساقی ساقی
با دِلای مستِ عشق
با چشای غرقِ اشک
قرار ما تشنه‌ها
باشه تو میدون مشک
حسین حسین حسین...
