علی مولا علی علی
علی والا علی علی
علی اول علی آخر
علی داماد پیمبر
حیدر دنیامی همه می‌دونن
حیدر مولامی همه می‌دونن
پناهه دامن علی، بوی نجات می‌دهد
دَم به دَم از جلال خود به کائنات می‌دهد
خدانماست مرتضی
جلوه به ذات می‌دهد
علی حیات می‌دهد
علی ممات می‌دهد
نگاه خشمگین او شراره زنده می‌کند
قتیل را دوباره با یک اشاره زنده می‌کند
آن روز که پدر زِ پسر می‌کند فرار
ما را ولای شاه نجف می‌دهد قرار
تقدیر نه عنایت مولا به کار ماست
چرخیده زیر پای علی چرخ روزگار
گر صد هزار بار به دنیا قدم نَهم
من روی می‌کنم به نجف صد هزار بار
گفتند مرگ لحظه‌ی تشریف حیدر است
مردند عاشقانِ وصالش به اختیار
نان جویی به سفره‌اش آنقدر خشک بود
که لب نمی‌زدند فقیران روزگار
هر کس به یک طریق در ایوان او خوش است
یک عدّه بین سجده و یک عدّه مِی‌گسار
با گوشه‌ی عباش به آتش اشاره کرد
ناگاه بر خلیل گلستان شد آشکار
وقت سرشتن گِل ما ذات کردگار
فرمود بوتراب تراب از نجف بیار
انگور‌های روی ضریحش برای خلق
مستیِ ما زِ نام علی گشت پایدار
اسدالله حیدر، باب‌الله حیدر
اُذن‌الله حیدر، سیف‌الله حیدر
روح‌الله حیدر، نور‌الله حیدر
