روشنی شمس و مه

روشنی شمس و مه، ز آجر گنبد زرد رضاست

هر زمان اسیر و مست، ز جرعه‌ی باده‌ی نام‌توام
(شاه عالم من، که من نام غلامِ غلامِ غلامِ توام)۲

من مهر وِلا دارم، گر بار خطا دارم
در روز قیامت هم، شادم که رضا دارم 

علی علی علی موسی‌الرضا  

روشنی شمس و مه، ز آجر گنبد زرد رضاست
(صحن باصفای او، مدینه و مکه و کرببلاست)۲

بنده‌ی گدا کجا، که شامل لطف رضا بشود
(عبد بی‌حیا کجا، که زائر کرببلا بشود)۲