رضا رضا شب هشتم دل ما مشهد است کبوتری پُرِ دلتنگی آن گنبد است السَّلام یا غَریبَ الغُرَبا السَّلام یا مُعین الضُعفا السَّلام روضهدار کربلا (واویلا از غریبی حسین) یابن الشبیب گریه کن در غم جدم حسین یابن الشبیب گریه کرد از غم او عالمین کشتندش تشنه لب یابن الشبیب کشتندش خسته، تنها و غریب کشتندش آه از آن شیب خضیب (واویلا از غریبی حسین) رضا رضا، تا رسیدم دم باب الجواد نشستم و روضهی اکبرم آمد به یاد واویلا پدر و داغ پسر در صحرا مانده صد پاره جگر واویلا دل خون، دیدهی تر (واویلا از غریبی حسین)