ذکرِ اونی‌که، فرشته‌ی نجاته
أنّی قَد کُنتُ أُحِبُّ الصَّلاته
(مِحرابش گودال، سجادش صحرا
مُؤذّنش خورشید، مُکبّرش دریا) ۳
ملائکه صف به صف اِقتدا می‌کنند
به پسرِ شاهِ نجف اِقتدا می‌کنند
(اَللهُ‌اکبر، به قیامِ حسین
اَللهُاَکبر به قُعودِ حسین
اَللهُاَکبر به رکوع و به سجودِ حسین) ۳
قِبله بوسه زد، به پای هر فرازش
دشمن مَبهوتِ، شکوهِ نمازش
چهرش آرومو، سینَش غَم داره
نگرانش هستند، حتی تو گهواره
می‌پیچه شَمیمِ سیب، بِینِ حمد و سورَش
می‌گیره دلِ آسمون، حِینِ حمد و سورَش
(اَللهُ‌اکبر، به قیامِ حسین
اَللهُاَکبر به قُعودِ حسین
اَللهُاَکبر به رکوع و به سجودِ حسین) ۳
داده جونشو به عشقِ راهِ اَلله
امّا نگذشت از نمازش به وَللّٰه
این راهِ عشقه، راهِ پابوسه
هرکی حسینی شد، با قِبله مَأنوسه
اون‌طرفِ مَعرکه، همه مَستِ تَکفیر
این‌طرف دل هَمه، با صدای تکبیر
(اَللهُ‌اکبر، به قیامِ حسین
اَللهُاَکبر به قُعودِ حسین
اَللهُاَکبر به رکوع و به سجودِ حسین) ۴
