در حضور اهل بیت عباس می آموخت اینكه

در حضور اهل بیت عباس می آموخت اینكه
من دو زانو با ادب پایین سفره می نشینم

قد كشید عباس با شیر من و نان امامت
نان خوشبویی كه خورد از دست شاهنشاه دینم

خرده نان مانده از آن سفره را دادم به عالم
عالمی حاجت گرفت از سفره ی ام البنینم

هر زمان دلگیر بود از غم، حسینم، گفت مادر
اول صبح آمدم عباس را اول ببینم

تا علیِ اكبر و قاسم به من گفتند مادر
در دلم گفتم كه اكنون واقعاً امّ البنینم

من رعیت بودم و سلطان عالم با نگاهی
برد من را و پس از آن ساكن خاك گلینم

گریه كردم پا به پای زینب اما پاك كردم
اشك او با معجر خود اشك خود با آستینم

من كجا و مادری كردن برای آل عصمت
عذر خدمت دارم و از روی زهرا شرمگینم