حبیبی یا حسین
من از دوری تو دارم همه حالِ اسیریمو
چروکِ صورت و موی سفید و حسِّ پیریمو
درسته مُهرِ تربت اشک داره، زنده از بوتم
ولی دور از حرم من زیر خاکم توی تابوتم
آهای درمونی که دوریِ از تو آخرِ درده
بغل کن عاشقت رو، شهر ما خیلی هوا سرده
*****
همه‌ی این شهر از سنگه دلاشون خیلی بی‌رحمَن
توی این شهر مَردم حرف عاشق رو نمی‌فهمن
دارم می‌لرزم از دوری گرمای تو آغوشت
صِدام کن تا بگم دردامو آقا من درِ گوشت
فقط معشوق می‌تونه پناه هقهقت باشه
مسیحای من این مُرده، تونسته عاشقت باشه
ببین حال منو، خودت شاهد به صبرم باش
چراغِ راهِ تقدیرم، چراغِ توی قبرم باش
حبیبی یا حسین
*****
خواهی به ما نظر کن، خواهی روی بِگردان
در چشمِ عاشقِ ما، گُل پشت و رو ندارد
