جان جهان شه مردان حسن بود

جان جهان شَهِ مردان حسن بود
هم‌دَمِ شب‌های فقیران حسن بود
(سیّد و سالار شهیدان حسین و
سیّد و سالار کریمان حسن بود) ۲

منم و لطف و سخایش
همه عالَم به فدایش
گره خورده دل من با
وصله‌ی روی عبایش

ای صلح تو طوفانی، سیّد کریمانی۲
شمشیر بچرخانی، می‌خورد زمین ناقه۲
ای یک‌تنه صد لشکر، وارث شَهِ خیبر
ای جوانیِ حیدر، مولا به تو مشتاقه۲

نام حسن بردم و دیدم که غم داشت2
شاه کرم بود و به وَالله کرم داشت
کاشیِ دیوار حرم را ببوسید۲
روزی اگر صاحب این قبر حرم داشت۲

گنبدش گنبد دوّار
خاک او خاک گوهربار
ن(وکرانش همه سرمست
پسرانش همه سردار) ۲

حق مِی بده مستان را، پُر کن خُمِ دستان را۲
خاک عربستان را، یا ربّ حسنستان کن۲
مست‌اند همه ما هم۲، امشب صله می‌خواهم
تصویر جمل را هم، نقشِ سرِ ایوان کن۲