تو توی طومار زوارت اسممو نندازی از قلم ثارالله

تو توی طومار زوارت
اسممو نندازی از قلم ثارالله
هجرتو دیدم من، قَسَمت می‌دم من
به همون دستا که شد قلم ثارالله

همیشه رویای ضریحت
کشونده تا پای ضریحت
می‌زنم آخرش یه روزی
بوسه به جای جای ضریحت

اربابم اربابم

پرستوی قفس کشیدم
از این زمونه دست کشیدم
نفس نفس زدم برا تو
تو روضه‌هات نفس کشیدم

اربابم اربابم

حسین حسین حسین حسین جان.....

 تو بیا عفوم کن اربابم
می‌دونم یک عمره شده‌ام سربارت
بی تو از دست می‌رم، آره که می‌میرم
آخه تو شاه و من نوکر دربارت

همیشه دادیم آب و دونه
کیه که قدرتو بدونه
تو مثل من یه دنیا داری
اما خودت یکی یه دونه

اربابم اربابم

یه عمر کشیدی جور من رو
یه عمر گرفتی دور من رو
قرارمو یادم نرفته
وقف تو کردم این بدن رو

اربابم اربابم

حسین حسین حسین حسین جان.....

پسرت مهدی هر روز و شب
خون بگرید بهرت یا حسین مولانا
کرده‌ایم بد عادت، مِی زدیم از بادت
این توسل را تو فَتَقَبَل مِنا

حالا که ثبته اسممون در
زمره‌ی نوکراتون ارباب
چه خوبه که به دست بی بی ست
نمره‌ی نوکراتون ارباب

اربابم اربابم

اگه شکسته هر دو بالم
ولی بازم به تو می‌بالم
فقط ازت می‌خوام یه چیزی
به این و اون ندی حوالم

اربابم اربابم

حسین حسین حسین حسین جان.....