به بلندای پرچمت کسی قدش نمی‌رسد

به بلندای پرچمت، کسی قدش نمی‌رسد
کسی که کربلا نرفته هیچ‌وقت، به مقصدش نمی‌رسد

مقصد توحید است و جاده‌ کربلا
مستِ معبودیم و باده‌ کربلا

چه نیازی‌ام به خدا اگر
نَبُود خدای اباعبدالله

نرسد کسی به خدا مگر
ز درِ سرای اباعبدالله 

شیعه‌ی عَلَوی، کربلا بروی
اَرِنی اگر بگویی، لَن تَرانی نمی‌شنوی

چه‌کسی جز امام حسین ببرد تا خدا مرا
میان قتلگاه خود به غیر او که می‌کند دعا مرا

بگذارم دستم را در دست حسین
ذکر تسبیحاتم پیوسته حسین

به امان خَلقِ خدا که نه
منم و امان اباعبدالله

به‌خدا برای جهان بس است
نفسِ جوانِ اباعبدالله

کربلا بروم، مبتلا بروم
تا فَکان قاب قوسین تا خودِ خودِ خدا بروم

مقصد توحید است و جاده کربلا
مستِ معبودیم و باده کربلا...

آب زنید راه را بوی گلاب می‌رسد
به کربلا پسر ابوتراب می‌رسد

آب زنید راه را ماه زمین می‌رسد
به علقمه قمرِ اُمُّ البنین می‌رسد

ارباب لشکر آورده لیلا اکبر آورده
اومد نجمه و قاسم ببین رباب اصغر آورده

چه شکوهی چه جلالی چه کمالی
چه جمالی چه خصالی چه وصالی 

چه عالی درجاتی چه کشتی نجاتی 
عجب آب حیاتی عجب صوم و صلاتی
رسید عمه سادات ولی با چه سلام و صلواتی

هرکه دارد سر همراهی ما بسم الله
هرکه دارد هوس کرب و بلا بسم الله 

آب زنید راه را روحِ دعا می‌رسد
در رگ کرب و بلا خونِ خدا می‌رسد

آب زنید راه را کشته‌ی اشک می‌رسد
مژده دهید آب را صاحب مَشک می‌رسد

از راه کارون اومد
رو خاک آسمون اومد

میگن گله‌ی گرگا
ببین که شیرِ جوون اومد

چه‌سپاهی چه پناهی چه نگاهی 
چه پگاهی چه اشکی و چه آهی 

بگو با چه گناهی
چرا بسته به او راهِ سفر حُرّ ریاحی

هر که دار سرِ همراهی ما بسم الله