آغوش

کشتیِ نجات عالم ارباب
نورت شد به شامِ تیره مهتاب

ثارالله گداتو بازم دریاب

روزیِ عالم تو اشکِ پای روضته
تنها راهِ راست، مسیر زیر قبته

آغوشت آقا، یه خونه‌ی امنه برام
این دنیا واسم، بدونِ تو بی قیمته

از مردم بریدم و، به سمتت دویدم و
اَفِرُ اِلَی الارباب

دیگه از همه حسین، جز تو دست کشیدم و
اَفِرُ اِلَی الارباب

ممنونم، امام رضا راهم داد
امسالم، چشمم به علم افتاد

بد بودم، پای بدی‌هام وایساد

قلبم با داغت می‌گیره بالِ پر زدن
لطف زهرا شد، دلیل گریه‌های من

میشه جسمت خاک، به دستای اهل دعات
می‌میرم واست، حسین غریبِ بی کفن

زینب میشه بی پناه، قرآن شد به نیزه‌ها
شَیبُ الخضیب ای آقام

آیه‌های پیکرش، مونده بین قتلگاه
خَدُالطَّریب ای آقام