آغاز ماه است و زمین دریای انجم

آغاز ماه است و زمین دریای انجم
تابیده از برج ولا خورشید پنجم

میلاد فرزند امام ساجدین است
در جلوه روی ماه زین العابدین است

بنت الحسن ای عالمی را کرده گلشن
اینک محمد زاده‌ای چشم تو روشن

این چهار خورشید ولا را نور عین است
نجل علی مِهر حسن ماه حسین است

نسل امامان همام از باب و مام است
آری امام ابن امام ابن امام است

این یوسف دو فاطمه در انتصاب است
این یادگار احمد ختمی مأب است

این می‌فروزد نور را در محفل جان
این می‌شکافد علم را با تیغ بران

این است خورشید فروزان هدایت
این میوه‌ها می‌چیند از نخل ولایت

ذکر خدا باشد همانا ذکر خیرش
وصف از عزیز او کنم یا از عُزیرَش

این ماه را نبود به زیبایی قرینه
دور سر او گشته خورشیدِ مدینه

امشب خدا مرآت احمد آفریده
بار دگر بر ما محمد آفریده

در اول ماه رجب مِهری درخشید
بر چشم عالم تا قیامت نور بخشید

این نازنین فرزند دلبند حسین است
محو خدا و مات لبخند حسین است

تا ماه رویش را حسین ابن علی دید
چون مصحف ختم رسل بوسید بوسید

این است فرزندی که از جدّ کرامش
آورده جابر با ادب عرض سلامش

رخسار او گلزار هستی را صفا داد
انگشت او چشمان جابر را شفا داد

هفت آسمان خشتی ز ایوان رفیعش
گل بوسه‌ی جبریل بر باب البقیعش

بیماریِ دل را طبیب حاذق هستی
قرآن صامت را زبان ناطق هستی

ای سر به خط آل پیغمبر نهاده
قرآن فراگیرید از این خانواده

اینان همانا مخزن سرّ خدایند
اینان چو پیغمبر به قرآن آشنایند

خواهید از قرآن کلام بکر پرسید
بالله قسم باید ز اهل ذکر پرسید

بالله قسم قرآن بی آل رسالت
خواننده‌ی خود را کشاند در ضلالت

ما شیعه یعنی پیرو آل رسولیم
شاداب عطر ناب گل‌های بتولیم

دامان ما دامان عزّت بوده ز آغاز
میزان ما قرآن و عترت بوده ز آغاز

ما از سقیفه نه، که از اهل غدیریم
بر سینه‌ی خصم علی پیوسته تیریم

ما شیر حق را تا ابد از رهروانیم
نه اهل صفّین نه جمل نه نهروانیم

در خشم ما برق ستم سوز غدیر است
میلاد ما امروز نه روز غدیر است

ماییم و آل الله و آیات شریفه
نه شافعی نه حنبلی نه بو حنیفه

دنیای دین آباد قال الباقر ماست
عالم پر از فریاد قال الباقر ماست

با حضرت او الفتی دیرینه داریم
هر شب بقیعی در درون سینه داریم

ما اهل درد و اهل سوز و اهل داغیم
هر یک چراغ چار قبر بی‌چراغیم

دیدیم یک دریای نور این قبرها را
بوسیده‌ایم از راه دور این قبرها را

زین چار، گیرد فیض‌ها بسیار کعبه
تو چار قبرش خوانی و من چار کعبه