حتّى در كشورهايى هم كه اسم دمكراسى دارند و پرچم دمكراسى را در دست گرفتهاند، آدمهاى تيزبين مىبينند و مىدانند كه دمكراسى به معناى مردمىِ شفافِ همگانى كه در ايران وجود دارد، در آنجاها نيست. جاهايى كه انتخابات حزبى برگزار مىشود، مردمى كه به كانديداى حزب رأى مىدهند، آن نامزد را نمىشناسند؛ گاهى اسم او جز از طريق تبليغاتِ دوران انتخابات به گوششان نرسيده است؛ حزب گفته به اين رأى دهيد، آنها رأى مىدهند. در ايران اينطور نيست. در ايران مردم با شناخت، با معرفت، به قدرى كه مىتوانند و بدون اينكه كسى بالاى سر آنها باشد و بگويد به اين رأى بده، به اين رأى نده، نامزد مورد نظر خود را انتخاب مىكنند. حتّى حزبى بالاى سرشان نيست كه بگويد بايد به اين شخص رأى دهيد؛ تا آدمى كه جزو حزب است، مجبور باشد به همان كسى كه چند نفر در رأس حزب نشستهاند و انتخاب كردهاند، رأى دهد. بيانات ديدار اقشار مختلف مردم- 25/3/1384