عظمت زن آن است كه بتواند حجب و حيا و عفاف زنانه را كه خدا در جبلّت زن وديعه نهاده است، حفظ كند؛ اين را بياميزد با عزت مؤمنانه؛ اين را بياميزد با احساس تكليف و وظيفه؛ آن لطافت را در جای خود به كار ببرد، آن تيزی و بُرندگی ايمان را هم در جای خود به كار ببرد. اين تركيب ظريف فقط مال زنهاست؛ اين آميزهی ظريف لطافت و بُرندگی، مخصوص زنهاست؛ اين امتيازی است كه خدای متعال به زن داده است؛ لذا در قرآن به عنوان نمونهی ايمان - نه نمونهی ايمان زنان، نمونهی ايمان همهی بشر؛ زن و مرد - دو زن را مثال ميزند: «و ضرب اللَّه مثلا للّذين امنوا امرأت فرعون» و «مريم ابنت عمران»؛ (2) يكی زن فرعون است، دومی هم حضرت مريم است. اينها اشارهها و نشانههائی است كه منطق اسلام را نشان ميدهد.