ارض و سما پر از،سوز آه من شد

ارض و سما پر از،سوز آه من شد

[ امیر عباسی ]
ارض و سما پر از،سوز آه من شد 
حجره‌ی در بسته قتلگاه من شده 

بر جفای دشمنان مبتلایم 
من غریبم جواد بن ُ الرّضایم 

واویلا واویلا آه و واویلا... 

از کینه شد خاموش ناله و فریادم 

یوسف زهرا و غریب بغدادم 
سوزانده تمامیّ حاصلم شد 

اُمّ الفضل ملعونه قاتلم شد 

واویلا واویلا آه و واویلا... 

تا اَلعَطَش گفتم در میان ِ خانه 
خوشحالی نمودند کنیزان ِ خانه 

لاله بودم ولی آخر پژمردم 
همچو جدّم لب تشنه جان سپردم 

واویلا واویلا آه و واویلا... 

مانده همچون او که بوده خونین بدن 

پیکر من سه روز بی غسل و بی کفن 
ذکر دلم شده با چشم گریان 

یا ذبیحاً مِنَ القفا حسین جان 
واویلا واویلا آه و واویلا...

نظرات