پسرِ زهرا دین و دنیامه
به همه میگم حسن آقامه
به‌خدا مستِ نیم‌نگاتم من
مبتلاتم من، خاکِ پاتم من
شبِ جنونه، شبِ احساسِ قشنگِ عاشقیه
با امام حسن، با امام حسن
شبِ کریمه، هرکی حاجت داره این شبا می‌خونه
یا امام حسن، یا امام حسن
ای جانم ما به عشق مجتبی می‌نازیم
ای جانم به گلِ فاطمه دل می‌بازیم
ای جانم یه روزی براش حرم می‌سازیم
پسرِ زهرا دین و دنیامه
به همه میگم حسن آقامه...
یا حسن، حسن یا حسن...
نیمه‌ی ماه رمضونه ماه سر زد از دامن فاطمه
شبِ بابا شدنِ علی، برکت داره برا همه
غصّه داری اگه تو دلت بیا
غمو از دلت سریع بیرون کن
یا اگر که دردی داری بی‌دوا
درِ این خونه بیا درمون کن
نمی‌دونم که تو حاجتت چیه، زودی بیا
خودتو سرِ سفره‌ی امام حسن مهمون کن
سفره انداخته وسعتش قدّ عالم
همه از شاه و گدا افطاری مهمونن
شبِ عشق و عاشقی برا حسن‌چی‌هاست
این‌جوری سرود دسته‌جمعی می‌خونن
عشق من، حسن ابن علی ابن ابی‌طالبه، جالبه
عشق تو، حسن ابن علی ابن ابی‌طالبه، جالبه
عشق ما، حسن ابن علی ابن ابی‌طالبه
مولانا حسن حسن حسن مولا...
آخه کی به غیر از این آقا، همه جا پِیِ گدا رفته؟
قربون کسی که قربونِ مهربون آقای ما رفته
اصلاً انتخاب شده واسه کَرم
اخمو وا کن، لبتو خندون کن
منّتم می‌کِشی از مرد بکِش
زیر دِینش خودتو مدیون کن
نمی‌دونم تو سرت چی می‌گذره؟ جا نمونی
خودتو سر سفره‌ی امام حسن مهمون کن
دعوتی نیست مهمونیِ کریمانه‌ش
اگرم دیر برسی رزق تو محفوظه
هر کی گریه کرد براش، خندونه تو محشر
هر کی شادی کرده واسش، مگه می‌سوزه
عشق من، حسن ابن علی ابن ابی‌طالبه، جالبه
عشق تو، حسن ابن علی ابن ابی‌طالبه، جالبه
عشق ما، حسن ابن علی ابن ابی‌طالبه
مولانا حسن حسن حسن مولا...
