همه غما رفت، ولی غمش موند
رو لبا شعرِ محتشمش موند
کربلاشو خورد، باز حَرمش موند
تقویما چرخید، مُحرّمش موند
هرچی بشه بالا و پایین دنیا
معتقدم من به اباعبدالله
بارون بباره از زمین تا بالا
معتقدم من به اباعبدالله
تو فطرتم ابی‌عبدالله‌ست
تو غیرتم ابی‌عبدالله‌ست
مریضِ عشقِ حسینم چون
سلامتم ابی‌عبدالله‌ست
نفَس منیا، خوش‌نفَس منیا
خودتم می‌دونی همه کَس منیا
نفَس منیا، خوش‌نفَس منیا
هرجا که پا می‌ذارم پیش و پسِ منیا
دوست دارم صدات کنم گاه و بی‌گاه
ابیعبدالله، ابیعبدالله، ابیعبدالله
دوست دارم صدات کنم، راه و بی‌راه
ابیعبدالله، ابیعبدالله، ابیعبدالله
