هر موقع که، میگیره دل خسته‌ی ما
یاد سحر،های حرم کرببلا
ما پا میشیم، میایم به پابوس شما
حرمت، ملجأ خوبانه آقا
حرمت، جنت و رضوانه آقا
حرمت، برکت ایرانه آقا، آقا
ای یار قدیمی، آقا و کریمی
جانها به فدایت، که عبدالعظیمی
ما که فقط، راه حرمت رو بلدیم
بر در تو، با نیاز و حاجت اومدیم
روسیاهِ، کرامت ربّ الصّمدیم
دعا کن، یا سیدی برای ما
تا بشیم، اهل مناجات و دعا
به حقّ، امام و حقّ شهدا، آقا
تو جلوه ی لطف ِ، رحمان و رحیمی
جانها به فدایت،که عبد العظیمی
ای یار قدیمی، آقا و کریمی،
جانها به فدایت، که عبدالعظیمی
جاری میشه، اشک غم عاشق ز دوعین
از حرمِت میره دلا بین الحرمین
با دمِ یا، عزیزِ زهرا یا حسین
آقایی، که تشنه لب فدا شده
آقایی، که کشته از جفا شده
تو گودال، سر از تنش جدا شده،آقا
ای کشته‌ی بی سر، آلاله‌ی پرپر
نور دل مادر، ای هستی خواهر
دور از وطنی تو، صد پاره تنی تو،
گریم به عزایت، که بی کفنی تو
منبع:موسسه ادبیات آیینی بی‌پلاک
