سفره‌ی نوکری تو دل عاشقارو برده
هر کی شد دیوونه‌ی تو نون این سفره رو خورده
کربلا یه قبلگاهه که برا همه عزیزه
خدا اوجا رحمتش رو، رو سر همه می‌ریزه
یادم از بچگیام مادرم می‌گفت عزیزم
برای صافی قلبت تو غذات تربت می‌ریزم
هرکی اربابش حسینه دیگه بی نیاز غیره
روز محشر سربلند زندگیش ختم به خیره
اسم زیبای ابالفضل
نمک زندگیمونه
علقمه خدا می‌دونه
قبله‌ی بندگیمونه
یا حسین غریب مادر تویی ارباب دل من
یه گوش چشم تو واسه حل مشکل من
چشم زیبای اباالفضل خواب و از چشام گرفته
این دل غریبم آقا جز در خونت جایی نرفته
السلطان ابالحسن
