(سفرهی دلم پُره روحمو داره میخوره سفرهی خونه خالیه نوکرت میدونی تو چه حالیه)۲ خراب شدم ردِّ پای سراب شدم شرمندتم ولی ببین که آب شدم من آدم تواَم، آدمِ مردمم نکن جایی جز شلوغیِ اربعینت گمم نکن