داره زبونه میکشه چه آتیشیه تو قلبم

داره زبونه می‌کِشه چه آتیشیه تو قلبم
تا اینکه من آروم بشم، بذار دستت رو قلبم

نبینم تو خون وضوتو ، توی چنگی تار موتو
مادرم کرده وصیت، ببوسم زیر گلوتو

ای همه دار و ندارم، به خدا میسپارمت من
ولی آخر سر که باید، از رو خاک بردارمت من

و اَلجَمَت تَنَقَبَت لِقِتالِک لِقِتالِک ...

میدونی که چه لحظه ای میاد هر لحظه به یادم
همون دَمی که من به تو پیرهن کهنه رو دادم

غروب خورشید چشمام پُر ستاره‌است ای برادر
ذوالجناح برگشته اما بی سواره‌است ای برادر

ذوالجناح با یال خونی، غم بی اندازه داره
عوضش اسبای اینا، چرا نعل تازه داره

 وَ اَلجَمَت تَنَقَبَت لِقِتالِک لِقِتالِک ...

چرا شدی ورق ورق، گل یاسم گل یاسم
تو حق بده برادرم که تو را من نشناسم

اومدم با دست بسته ، اومدم با قلب خسته
یا اَخا دورت می‌بینم چقدر نیزه شکسته

از جوون و پیر اینا سَر بالین تو اومد
اونکه شمشیر داشت با شمشیر ، نیزه دار با نیزه میزد

 وَ اَلجَمَت تَنَقَبَت لِقِتالِک لِقِتالِک ...

حسین حسین...