اگه کبوتر بودم دوست داشتم تو آسمون مشهد بپرم و باشم جلد گنبد

اگه کبوتر بودم دوست داشتم تو آسمون مشهد بپرم و باشم جلد گنبد
یه لونه‌ی کوچیکم واسه خودم می‌ساختم رو گنبد

اگه کبوتر بودم دوست داشتم که دل ازت می‌بُردم
آب و دونه تو صحنت می‌خوردم
آخرشم رو بومت پرامو وا می‌کردم و می‌مردم

قربون کبوترای حرمت امام رضا
قربون این همه لطف و کرمت امام رضا

دوست دارم صدات کنم تو هم منو صدا کنی
دوستم نگات کنم تو هم منو نگاه کنی

من اگه آهو بودم دوست داشتم که تو بشی صیّادم
میون دام تو می‌افتم
شما فقط لب تر کن واسه شکار آقاجون، آمادم

تو سکرات موتم قول دادی که می‌رسی به دادم
وقتی تو سینه حبسِ فریادم
آرزومِ اون ساعت ببینم آقا رو پات افتادم

ضامن آهو شدی ضمانت منم بکن
تو محالِ نوکرت رو از خودت جدا کنی

قربون صفات برم از راه دوری اومدم

دل دریا رو خون کردی تو ای سقای تشنه
دیگه من روضه می‌خونم با این لب‌های تشنه

بمیرم علم افتاد
رو زمین خواهرم افتاد

گمونم مادرم عباس به کنار تو بوده
دیدی حالا می‌گفتم من رخ زهرا کبوده

دل من بی‌قراره
شده مشک تو پاره

بین همه‌ی عشقای دنیا عشق است اباالفضل
پور علوی فاتح دل‌ها 

مادر مادر مادر مادر 

الهی بشکند دست مغیره
میان کوچه بی مادرم کرد

شمشیر و غلاف و دود و کوچه
بانوی خمیده‌ی شلمچه

کعبه به زمین کشیده می‌گفت
نفرین خدا شنیده می‌گفت

نفرین به مغیره نانجیب است
خندیدن فاطمه عجیب است