اونی که کرامتش بی مثله،آقام حسنه

[ علی اکبر غلام پور ]
اونی که کرامتش بی مثله،آقام حسنه
اونی که اسمش مثله عسله،آقام حسنه
اون که زندگیش و بخشیده سه بار،آقام حسنه
یل بی مثل و بدل تو جَمَلِ،آقام حسنه

عمریه مدیون امام حسنم
مگه میشه من از آقام دل بکنم
بس که کریمه و کرم داره آقا
دلم می‌خواد من همه جا جار بزنم

تاج سرمه
لطفش باورمه
من گدا زاده‌ام و شاه کرمه

به چه یلیه
تیغش صیغلیه
توی  معرکه درست مثه علیه

«جانم حسن،سنه قربانم حسن»

صاحبه منصبه و کراماته/آقام حسنه
آخر مردیه و شجاعته/آقام حسنه
اونی که رو دست نداره توی فضل/آقام حسنه
آخره بخششه و سخاوته/آقام حسنه

دشمنش از نگاه اون فراریه
وقتی که اخم می‌کنه تیر کاریه
تا که قدم می‌زاره توی معرکه
کار تموم دشمنا گریه زاریه

مرد خطره
فاتح یه سره
جنگ و جمع می‌کنه آقا یک نفره

ای شور و شعف
اسطوره شرف
یه ضریح براش می‌سازیم مثله نجف

«جانم حسن،سنه قربانم حسن»



شعر و سبک:علی اکبر غلام پور


aliakbar_gh@

نظرات