(اُمُّنا زهرا
ای حبیبهی حیدر، اِنسیةُ الحوراء) ٢
کوچه و اعدا
یه زن افتاده میون خیل نامردا
آه و واویلا
گمونم خونی شده باز کفن زهرا
صورتِ حورا
گونهی مادر ما کبوده واویلا
مخفیِ قبر بضعهی طاها
گریه داره ناله های زینب کبریٰ
وا اُمّاه، وا اُمّاه ...
هیزم آوردن، حیدر و بردن
آبروی ما رو بِین کوچهها بردن
پدرم ای وای، مادرم ای وای
کاش رُو خاک کوچه مادر و نمیبردن
* * * *
ای وای از چشم و نظر
ای وای از آتیش و در
ای وای از خونِ جگر
(اُمّاه یا فاطمه)٢
دشمن تازیانه زد
آتش هم زبانه زد
قنفذ بیبهانه زد
(اُمّاه یا فاطمه)٢
ای نور هر دو دیدهی حیدر، (اُمُّنا زهرا)٢
ای اولین شهیدهی حیدر، (اُمُّنا زهرا)٢
طفل شهید تو وسط این رهگذر مانده، (اُمُّنا زهرا)٢
بانوی قد خمیدهی حیدر، (اُمُّنا زهرا)٢
وا اُمّاه، وا اُمّاه ...
در افتاد رُو بدنت
نامردا میزدنت
تُو کوچه کشوندنت
(ای یاورِ علی)٢
دستِ بسته حیدرت
پیش چشم دخترت
ضربه میزد به سرت
(ای دلبرِ علی)٢
افتادی و یکی به تن تو با لگد میزد
لعنت به اونکه به بازوت بیعدد میزد
مادر فدای صورت ماهت که شده نیلی
اون بیحیا به صورت مادر خیلی بد میزد
نامردا حیا کنید
کشتینِش رها کنید
کم بر ما جفا کنید
(ای وای مادرم)٢
نامردا این یه زنه
اینکه داره میزنه
زهرا مادر منه
(ای وای مادرم)٢
رد شد چهل نفر جلوی در از روی مادر
پهلوی مادرم شده آزردهی میخ در
یا فضةُ خضینی مادر مانده در گوشم
دیدم تُو کوچه بیکس و تنها بردنت مادر
وا اُمّاه، وا اُمّاه ...
میزد مرا مغیره و یک تن به او نگفت
زن را کسی مقابل شوهر نمیزند
وا اُمّاه، وا اُمّاه ...
