منو بازی دنیا صحنه سازی دنیا

من و بازی دنیا
صحنه‌سازی دنیا
پیش تو بد کرد
من و بغض و بهونه
گریه‌های شبونه
گریه بلد کرد

بغض اگه تو گلوم نشست
هر دفعه که دلم شکست
از تو دور شدم غلط بود
جایی نمیرسید صدام
چاره نمونده بود برام
پای آبروم وسط بود

فقط اینه خواهشم
بزار باز آروم بشم
تو بغلت
جوونی کردم حسین
می‌خوام برگردم حسین
کو بغلت

حسین ای جانم حسین

نکنه دیرشه آخر
عمرم مثل یک دفتر
گم میشه هر برگ
شاید آخر کاره
رودروایسی نداره
فرشته‌ی مرگ

گریه‌ام اثر نمیکنه
مرگ خبر نمیکنه
دیر و زود میاد سراغم
آخ تو حرم بمیرم و
همون جا می‌بینیم همو
دلخوش به این اتفاقم

چی میشه پاکم کنی
بمیرم خاکم کنی
تو حرمت
خدا هم جنت نوشت
میگم حتی تو بهشت
کو حرمت

فراموش میشم
مثل شمعی که ذره ذره خاموش میشم
از یاد میرم
مثل نسیمی اومدم مثل باد میرم

واسه روزهایی که نیستم می‌خونم
به خدا کنه دوست داشتم
واسه محرم‌هایی که من نیستم می‌خونم
به خدا که دوست داشتم

اگه صدای من از خاطرها رفت آقا نبر از یادم
اگه تو حرمت دسته آوردن آقا نبر از یادم

این درده
محاله آدمی که مرده باز برگرده
گرمات و نگیر ازم آخه خاک سرده