بهار عمر هر کسی جوونیه

بهار عمر هر کسی جوونیه
جوونیه مادرمون خزونیه

خزونیه که ردِ اون نشونیه روی صورته
تو کوچه، مادر و می کشوند و منم دق کردم

کسی نمی دونه چقدر هق هق کردم، دق کردم
دست منو بگیر مادر

بیا با هم بریم خونه
دیدن دست لرزونت

تن منو می لرزونه
خواهش منو ببین، رومو نزنی زمین

چیز دیگه ای از تو نمیخوام همین 4
***

صدای مادرم هنوز توو گوشمه
هر چقد از کوچه بگم بازم کمه

رو دل من قد یه دنیا ماتمه، بی مادر شدم
تو کوچه، کسی به دادمون نرسید ترسیدنم

مادرو تا که بی هوا تا که زد لرزیدم، ترسیدنم
پیچیده توی این کوچه

صدای ناله و فریاد
من با چشام خودم دیدم

مادر من زمین افتاد
خاکی شده چادرت، نه نمیشه باورم

جایی رو چرا نمی بینه چرا مادرم
خواهش منو ببین، رومو نزنی زمین

چیز دیگه ای از تو نمیخوام همین 4
***

نفس مادر دیگه بالا نمیاد
خوب میشه حالش میدونم خدا بخواد

خونه ی آرزوی من رفته به باد، سخته رفتنش
چند وقته، هوای خونمون همیشه دلگیره

مادرم از جوونی و دنیا سیره، دلگیره
کبودی چشمِ مادر داره

عذاب میده منو
میگه که رنگ و روت زرده

هر کسی که دیده منو
سایه تو رو سرم، عمره منی مادرم

کاشکی توو بمونی پناهِ آخرم
خواهش منو ببین، رومو نزنی زمین

چیز دیگه ای از تو نمیخوام همین 4
***