یا ایها الغریب

یا اَیُهَا الغَریب، یا اَیُهَا الشهید
دَخَلَت زِینَبا عَلَی یزید

یا اَیُهَاالحُسِین، یا اَیُهَاالاِمام
جای ناموست نبود بَزمِ حَرام

یا دافِعَ البَلایا، بَناتُکَ سَبایا
ذَبیحاً بالقَفایا، حسین

یا مُنتَهَا الرَجایا، آبِت ندادن آیا
شهید کَربَلایا، حسین، حسین

برای کشتنت وضو می‌گیرند، حسین جان
حسین غریب، شهید، تشنه، بی‌کَس، عریان

کُتِبَ فِی اللُهوف، فِرقَةٌ  بِالسُیوف
آه از این قتلگاه، فِرقَهٌ بِالرِماح
می‌زدند بی‌هوا، فِرقَةٌ بِالعَصا

حسین، مظلوم، تشنه، بی‌کَس، عریان، غریب

حسین...

اولین بار اگه یادم میره
که نگام به پرچم تو‌ افتاد

مادرم اِسمِتو خوند تو گوشم
پدرم سینه زَنی یادم داد

عمریه فکر، روز و شب من شده تو
چیزی نمی‌خوام، از تو به غیر از خود تو

من تو را دارم، چه جوری دلم مُرَدَد شه
من تو رو دارم، همه عالم باهام بد شه

من تو رو دارم،من تو رو دارم

حسین...