ولی آقا یادت نره

ولی آقا یادت نره به من محل نذاشتی
این نفسای آخره ولی آقا یادت نره به من محل نذاشتی

کِی به تو پشت کرده بودم
دل به تو خوش کرده بودم
نگو دوسم نداشتی...

بگو که آقا چی؟
منو از چِشت انداخته
این عذابو برام ساخته
غرورم به دلم باخته آقا

بگو که آقا چی؟
منو پیش تو بد کرده
زده راهمو سد کرده
آبرومو لگد کرده آقا

نگاه بکن آقا به صورتِ خیسم
قلم بکش روی من دوباره بنویسم

ایندفعه مردونه دستِ علی میدم
تو هم به من با خنده بگو که بخشیدم

حلالم کن، حلالم کن، حلالم کن...

ممنونم بازم بغلم کردی
این ماه محرّمت رو ماه‌ِ عسلم کردی

ممنونم آغوشتو واکردی
با نگاهت آقا مسِ قلبمو طلا کردی

شنیدی آخرش صدامو
دلت سوخت دیدی گریه‌هامو
خودت دونه‌ به دونه دادی حاجتامو

نشستی مهربون کنارم
بهم گفتی هواتو دارم
گرفتی دستمو نذاشتی کم‌بیارم

ای عهده‌دارِ مردم بی‌دست‌و‌پا
آغوش تو پناه دلِ خسته امام حسین‌جانم

بامعرفت‌تر از همه ای باوفا
صلی‌ علیک ساکن کرب‌و‌بلا حسین جانم

اومدم اعتراف کنم
با تو دلم رو صاف کنم
من کم‌آوردم به ابالفضل...